UN ABEIRO QUE ENCONTRAR

Día tras outro

abro os ollos

e non vexo máis

que un muro

un oco

un burato

un inferno

ben grande

e profundo.

Pode que pareza un conto

pechar os ollos

para buscar claridade.

Un oasis, un abeiro

aínda que sexa un reflexo

que me de esperanza,

e un pouco de forza.

Para levantarme da cama

preparar o almorzo

e querer seguer.

Non escoitar

as bestias e monstros

que ese home,

co que durmo todas as noites,

mete na miña cabeza

pero me culpa da súa fazaña.