Paris Joel
Fomos por sempre apaches,
foraxidos sen Bonanza,
perdemos o medo ao lobo,
que volveu á terra parda.
Da casa do reloxo
levamos a Nocilla,
e das augas de Cousteau
secounos María Luisa.
Cun mostacho de Torete,
mercamos campás de pana,
a auga de fogo, “Four Roses”,
O corvo inxenuo, “Mandrágora”.
Dos ríos fomos Benvidos,
dos mares semente branca,
e da colza e MacMillan,
simplemente resaca.
Agora, na reserva,
entre xanelas e mazás,
no peto unha cadea, e
por libro, unha faciana…
Róubannos a dozura de ser,
simplemente, apaches,
amigos
a pedradas.
Ilustración de Carmen Castelo
