A JANELA

Gemma Almagro

Já não o quero meu.
Quero-o livre
como o pássaro naquelas ruínas,
que não era um pássaro,
lembras-te?


Quero-o na janela,
apoiado no peitoril,
a olhar o bosque.
Voando alto
com as suas asas abertas
percorrendo o mar.
Já não o quero meu.
Quero-o a voltar para mim
nas tardes sem lua cheia,
inteiro, pronto, resoluto
e convicto.
Já não o quero meu,
quero-o ao meu lado
a transpor a janela para dentro,
fundindo-nos e separando-nos
em cada voo.
Morte e vida em cada instante.
É assim que o quero.


Poema orixinal: La ventana.
Adaptación ao portugués de Pedro Cerejo

Partillar

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *