Nacho Taibo
Sublime profesor honesto, alcohólico oculto, a Cuniberto foille ben até que se espallou. Non só para os achegados, nin á sociedade galega, senón á Europa enteira.
Idea única, recorrente, axiña chegou a apóstolo. Moito debía á súa biografía, un neno de mamá que desatendía os gustos do pai. Até a saciedade repetiu o fútbol non serve absolutamente para nada en conferencias, mitins, aulas maxistrais, artigos no diario, palestras de café, teses de doutoramento.
Substitúe o odio que conduce á guerra, díxolle o historiador. O medo a ficaren fóra da Liga Española disuade o separatismo, apúxolle un patriota. Fortalece a cohesión de grupo, aducía o vello eurocomunista. Se a selección da Grecia asoballada gaña á alemá irritamos o capitalista que esganaba os gregos co rescate da crise, pensou en alto o filósofo. Estreita lazos entre amigos, acrecentou un católico marxista.
Os argumentos non tiñan sentido para Berto, que teimaba: para nada en absoluto.
—Todos meros pretextos cunha finalidade: desculpar un afecto infantil, a querenza fiel que só cabe contraer na nenez. Para seguir sentíndose neno o pai leva o fillo ao estadio, no seu defecto ao televisor, a reproducirse. Transmítese igual a relixión: cómpre inculcala de pequeniños, antes de que medren ou logo, cando pensen por si, será tarde. Será imposíbel, porque non ten absolutamente ningunha utilidade. Protéxeo o Estado por outros motivos.
Cas do Cuniberto uns descoñecidos seus convidárono a dar un paseo.
—Ben serve, Berto. Para ter a xentalla acougada e que non obre como vándalos. A inxectar unha ilusión á súa vida vulgar e miserábel, sen celme, aliciente ningún, a inculcarlle de paso o amor á patria. E vale para que atravesados coma ti se destapen.
O Cuniberto apareceu sen roupa na cuneta dunha pista rural.
1 Patadas nos collóns.
